Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Λουης ο τρομερος

O Λουης είναι ένα από τα χαρισματικά σεττερ που υπάρχουν στους Ελληνικούς κυνηγότοπους. Αισθανόμαστε πολύ τυχεροί και θα έλεγα επίσης, δίχως πολύ σκέψη, υψίστη τιμή που βρίσκεται στην κατοχή μας και μοιραζόμαστε το κυνήγι μαζί του. Σε κάποια συζήτηση πάνω στην Ήπειρο σε περίοδο που σχεδόν κανείς δεν έπαιρνε μπεκάτσες είχε ειπωθεί μεταξύ μας ότι χωρίς τον Λούη το κυνήγι με οποιοδήποτε άλλο σκύλο θα ήταν ανούσιο και βαρετό. Και αυτό διότι μας έχει προσφέρει σκηνές επιστημονικής φαντασίας που όταν τις εξιστορείς μοιάζουν με ψέματα. Και όμως, ποτέ δεν είπαμε ψέματα.

Είναι σκύλος καταρχήν υψηλού επιπέδου μορφολογίας, σχετικά μεγαλόσωμος (22-24 κιλά) αλλά παράλληλα πολύ πλαστικός. Ένα γνήσιο αιλουροειδές. Ένα γνήσιο Σέντερ. Στο κυνήγι θα προσφέρει όλων των ειδών φίρμας που υφίστανται, ανάλογα πάντα με το θηράματα τον βιότοπο αλλά πάνω από όλα την συγκεκριμένη ψυχική και φυσική του κατάσταση. Οι καλύτερες και πιο εντυπωσιακές του θερμές πάντως είναι αυτές του Νοέμβρη όταν από τα αμέτρητα περδικοκυνηγια οι μύες δεν του πολυεπιτρεπουν να κατεβάσει οσο θέλει το σώμα του και απλά βλέπεις ένα σκύλο ελαφρώς κυρτό αλλά με πολύ γραμμωμενο σώμα Πάνω από όλα όμως είναι ότι όταν τον αμολήσεις καταλαβαίνεις από τρία τέσσερα δευτερόλεπτα που σου δίνεται η ευκαιρία να τον καμαρώσεις από κοντά πριν εξαφανιστεί ότι πάει να βρει θήραμα. Επειδή κυνηγαει έντονα σου δίνει αμέσως την εντύπωση και ότι είναι πολύ συγκεντρωμένος,
Είναι, επίσης, παρά μα πάρα πολύ δυνατός.
Όποτε περνάει από κοντά σου λες και κοπανάει τα ποδιά του με περισσότερη δύναμη στο έδαφος για να σου πει ότι οι μπαταρίες μου είναι ακόμη γεμάτες, εσύ αντέχεις? Είναι ικανός να βγάλει ένα κυνήγι πέρδικας από τις 8 το πρωί μέχρι το βράδυ καλπαστικα με τεμπο καλπασμού που αναρωτιέσαι, είναι δυνατον? Είναι σχετικά ανοιχτός σκύλος δίχως να χάνεται. Παίζει με τα όρια του ανοικτής ερευνάς και της υπέρβασης όταν καταλάβει ότι πλησίον σου δεν βρίσκεται αυτό που ψάχνεις. Μα που είναι ο σκύλος με ρώτησε ένας κριτής σε έναν αγώνα μπεκάτσας. Μπροστά μας ρε φίλε του απάντησα, σε 3 λεπτακια το πολύ θα δώσει και σημείο ζωης, όπως και έκανε. Μα γιατί τόσο μακριά με ρώτησε ο κριτής. Επειδή εδώ που είμαστε το έψαξε και εμείς μέσα σε 10 λεπτά που ξεκίνησε ο αγώνας δεν έχουμε περπατήσει ούτε 50 μέτρα έτσι όπως παμε, απάντησα.



Το μεγαλύτερο προσόν του Λούη, πέρα της μεγάλης του δύναμης και αντοχής είναι ότι βρίσκει θήραμα. Είναι σκύλος που καλό είναι να κυνηγιέται με δυο άτομα κυρίως στην πέρδικα και…μόνος του δίχως αλλά σκυλιά διότι τις περισσότερες φορές του προκαλούν προβλήματα και εξτρα δυσκολίες με τα λάθη τους. Για παράδειγμα τις φευγάτες και περπατημένες πέρδικες θέλει να τις πάρει με τον δικό του τρόπο, δηλ. από ότι εχω καταλάβει με το που τις πάρει είδηση θέλει να παίξει με την μυρωδιά (αναθυμίαση) στα όρια της μυρωδιάς αριστερά και δεξιά με έξυπνα πλάσε και συνεχώς να εκβαθύνει. Εκεί τους εχει κλέψει το παιχνίδι. Δεν υπάρχει περίπτωση εντός δευτερολέπτων με ένα ωραίο ανέβασμα να μην τις μπλοφάρει ότι παιχνίδι και αν αυτές παρουσιάσουν.
Δίπλα του έχουν εκπαιδευτεί δεκάδες σκυλιά φίλων, κουτάβια και ενήλικα, κυρίως σε θέματα ανοίγματος στον κάμπο και το βουνό αλλά και σταθερότητας στην φερμα σε μπεκάτσα και πέρδικα.


Έχει τύχει πολλές φορές να είναι φερμαριστος σε μπεκάτσα και ένα δυο ποιντερακια η σετερακια μπροστά του να κόβουν βόλτες μουσμουλευοντας εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να είναι η μπεκάτσα. Αυτός ακούνητος μέχρι αυτή να αποφασίσει από δικές μας πλέον ενέργειες να σηκωθεί και εμείς με την σειρά μας να ξαναλέμε, μα είναι δυνατόν να μην είχε προγγιχτει η πατηθεί τόση ώρα η μπεκάτσα? Το ίδιο σκηνικό σε πολλές φάσεις μέχρι που τα σκυλιά που δεν φερμάριζαν με ευκολία να είναι πλέον ενεργοί κυνηγοί χάρη στον Λούη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου